Max Anstie maakt dit jaar een heel sterk supercross seizoen door in het East Coast Lites Supercross Kampioenschap. Hij heeft aan de leiding gestaan in het kampioenschap en won afgelopen zaterdag de voorlaatste wedstrijd in Philadelphia. Door deze zege heeft Anstie zeker nog kans om in de eindstand van het kampioenschap in de top drie te eindigen.
‘’Het was een opluchting om de wedstrijd in Philadelphia te winnen,’’ verteld Anstie. ”Ik ben het hele jaar al snel. Ik was vier keer de snelste in de tijdtraining, dat is de helft van alle wedstrijden, en heb heat races gewonnen. Het winnen van de finale maakte de puzzel compleet. Er staan veel goede rijders en snelle motoren aan de start en daardoor is het moeilijk om er in iedere wedstrijd altijd vooraan bij te zitten met de start. In Philadelphia was dit wel het geval want ik kwam als tweede uit de start en kon de koppositie van Seth Hammaker overnemen. Hammaker had het publiek achter zich staan en reed erg sterk. Ik ben blij dat ik op een droge baan heb weten te winnen. Vorig jaar won ik in East Rutherford maar toen was het heel modderig. Wel hadden we toen met Jett en Hunter Lawrence een volledig Honda podium. Ik ben blij dat ik na al die jaren de klus heb weten te klaren door een supercross in droge omstandigheden te winnen.’’
Anstie is het hele jaar al goed en constant en nam in het begin van het kampioenschap de leiding in de tussenstand in handen. ‘’Het was mooi om de rode plaat te hebben. Ook voor het team was dit fantastisch omdat ze heel veel werk voor mij verzetten. Helaas heb ik hem maar twee weken gehad omdat ik in Birmingham problemen kende. Alles is echter nog mogelijk in het kampioenschap want ik sta nu zesde, op slechts twee punten van de derde man. In Salt Lake City zal het dus een mooie strijd worden tussen mij, Pierce Brown en Coty Shock om de derde plaats in de eindstand. Het is een East/West wedstrijd waardoor er meer goede rijders op de baan zijn. Wel is het een wedstrijd die op hoogte wordt verreden waardoor het moeilijker is om je motor perfect af te stellen. Ik kijk erg uit naar de wedstrijd en ik ga alles geven. Het zou niet alleen voor mijzelf maar ook voor het team mooi zijn om de derde plaats in de wacht te kunnen slepen.’’
Anstie heeft bij het Firepower Honda team een supercross only contract waardoor we hem deze zomer dus niet in het AMA Pro Motocross Kampioenschap in actie gaan zien. ‘’Klopt, ik zal niet in actie komen in het AMA Pro Motocross Kampioenschap. Ik heb vele jaren de outdoors gedaan maar met dit team concentreer ik me enkel op supercross. Dit heeft als voordeel dat ik bepaalde dingen op supercross gebied sneller heb kunnen leren en mijn techniek heb kunnen finetunen. Wel voel ik dat nog niet klaar ben in de outdoors dus wie weet wat de toekomst nog gaat brengen. Ik zelf zou het in de toekomst nog graag een keer op een goede manier willen doen. Ik zal voor het Firepower Honda team het Australisch Supercross Kampioenschap doen aan het einde van dit jaar en wellicht het wereldkampioenschap supercross. Er gaan wat geruchten dat het wereldkampioenschap Supercross zal veranderen naar één klasse en dit is dan de 450 klasse. Als dit zo is, weet ik niet of ik deel ga nemen omdat ik me wil focussen op de 250 klasse. Als dit doorgaat betekent dit dat ik even een pauze heb om wellicht even terug te gaan naar Engeland of om andere leuke dingen te doen voordat ik aan de voorbereiding begin op het Australische Supercross Kampioenschap.’’
Omdat Anstie zich volledig op het supercrossen concentreert gaan we hem eind dit jaar ook niet in actie zien in de MX of Nations. Deze wedstrijd wordt dit jaar in het Britse Matterley Basin verreden, een wedstrijd die Anstie in 2017 wist te domineren!
‘’Helaas is de MX of Nations een no go voor mij. Mijn motor is volledig ontwikkeld op supercross. Het zal veel extra budget en werk zijn om competitief te kunnen zijn in de MX of Nations. Ik vind het evenement heel mooi en in 2017 was het geweldig toen ik daar won. Maar als ik dit jaar mee zou doen, wil ik mee doen om het goed te doen maar zoals mijn contract momenteel is, is dit niet haalbaar om het op een goede manier aan te kunnen pakken.’’
Vele jaren reed Anstie in het wereldkampioenschap en wist hele mooie dingen te laten zien. Doordat hij voor verschillende teams heeft gereden en met allerlei soorten mensen moest werken, heeft hij een weg gevonden om er altijd het maximale uit te halen.
‘’Ik heb aan beide kanten van de sport gezeten. Ik heb jaren lang voor het Dixon Racing team gereden maar ook voor het Nestaan Husqvarna team, Ice One Husqvarna team, Rockstar Energy Suzuki Team, Garibaldi Honda team e.a. Het is overal verschillend om het werkend te maken. Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat je altijd het beste uit iedere situatie moet halen. Het is hoe je naar de dingen kijkt. Je kunt in een klein team zitten en denken dat het niets is of in een groot team waarover je denkt dat het niet beter kan. Je mindset is heel belangrijk en hoe je met de mensen om gaat met wie je moet werken. Het is belangrijk om het beste uit de mensen met wie je werkt te halen zodat je succesvol kunt zijn. Ik heb voor veel teams gereden maar niet de luxe gehad om mijn hele carrière voor één team te rijden. Ik heb mijzelf moeten veranderen en moeten leren om mij aan te passeren. Gelukkig heb ik het allemaal goed onder controle gekregen. Ik ben van ver gekomen. Door het rijden voor verschillende teams werk je met verschillende mensen, in verschillende landen en dit brengt overal een andere situatie met zich mee. Er zit ook een duidelijk verschil tussen het communiceren met Europeanen en Amerikanen. Ik ben trots op wat ik heb gedaan en dat ik mijn potentie heb kunnen laten zien. Ik heb altijd de kansen gepakt die ik heb gekregen. Ik doe iedere dag, iedere training, iedere wedstrijd mijn uiterste best met de mensen die ik om me heen heb om goede resultaten neer te kunnen zetten. De toekomst lijkt er goed uit te zien!’’
Het lijkt erop dat we Anstie voorlopig nog niet terug zien in het wereldkampioenschap MXGP en dat hij echt zijn draai gevonden heeft in Amerika.
‘’Ik volg MXGP nog op de voet en het heeft echt een plaats in mijn hart. Ik ken daar heel veel mensen uit de paddock en heb daar veel goede vrienden. Ik hou echt van supercross. Zoals jij mij kent, reed ik al vanaf de 85cc klasse in supercrossen als Schijndel, Goes en Parijs. Ik voel dat ik ben waar ik hoor te zijn. Supercross in Amerika is geweldig en ik vind het echt mooi. Mijn focus ligt hier op dit moment. In 2017 had ik niet verwacht dat ik nu in Amerika in de 250 klasse zou rijden omdat ik toen erg diep in de MXGP wereld zat. Maar er is veel veranderd en daarom kijk ik niet te ver vooruit en zeg ik nooit, nooit.’’
Omdat Anstie jaren in Nederland en België heeft gereden, is hij een zeer goede zandrijder geworden. Dit liet hij ook regelmatig zien tijdens de Grand Prix van Lommel, een wedstrijd die hij maar liefst drie keer wist te winnen. Omdat er geruchten gaan dat Eli Tomac wellicht een keer in Lommel mee wil doen, vroegen we Anstie wat hij Tomac zou adviseren als hij deel gaat nemen.
‘’Haha, ik denk dat je deze vraag beter aan Jeffrey Herlings kunt stellen. Ik zou er sowieso een hele tijd voor de wedstrijd al naartoe gaan om te trainen. Maar eigenlijk denk ik dat dit niet voldoende zal zijn omdat rijders als Jorge Prado en Jeffrey Herlings zo snel zijn in het zand. Hij zal jaren nodig hebben om ze in het zand bij te kunnen houden. Wel zal het een hele ervaring zijn als Tomac dit doet. Ik denk dat hij zelf wel weet hoe hij het aan moet pakken. Misschien moet ik aan hem advies vragen hoe ik supercross moet rijden, haha. Het zal interessant zijn mocht het gebeuren en ik zou het ook echt mooi vinden. Uiteraard is het zand in België ook heel anders dan het zand in Amerika.’’
Omdat Anstie al een hele lange carrière achter de rug heeft, heeft hij ook met veel grote namen gestreden.
‘’Ik heb tegen heel veel rijders gereden zoals Jeffrey Herlings, Eli Tomac, Ken Roczen, Jason Anderson maar ook jongere rijders zoals Jorge Prado, Tom Vialle, Hunter en Jett Lawrence en Haiden Deegan. In het rijden tegen een jongere rijder met talent of een oudere rijder zit niet echt veel verschil. Ik kende Tom Vialle niet heel goed toen hij naar Amerika kwam. Uiteraard heeft hij in Europa veel gewonnen en titels gepakt. Deegan heeft de juiste mensen om zich heen zoals zijn ouders, vader, team, crew en trainer. Zij helpen hem waar nodig. Door de jaren heen heb ik één ding wel geleerd en dat is dat iedere rijder op zijn eigen tijdlijn zit. Toen ik tussen de 18 en 20 jaar was, reed ik tegen Jeffrey Herlings, die ongelooflijk snel was. Wat ik ook deed of probeerde, ik kon het verschil niet goed maken. Jaren later ben ik zelf sterker geworden, ook fysiek beter geworden en heb ik een betere basis gecreëerd. Het rijden tegen andere rijders heeft mij leerzame lessen gebracht waardoor ik door de jaren heen beter ben geworden en waardoor ik nu wedstrijden kan winnen. Het is een privilege om zo’n lange carrière te hebben waarin ik tegen heel veel grote namen heb mogen rijden.’’
Interview door Arno van den Brink
Fotocredits – AMA Supercross en Ray Archer
